İstanbul'dan Anadolu'ya
Seslerin Cemi
Duymak, diğer dört duyuda olduğundan farklı olarak insanın içine işleyen, kulaktan kalbe bir yolculukla hissedilen eylemdir. Seslerin insanın kulağından girip oradaki kemikleri titreştirmesiyle başlar bünyenin hareketi. Duyarak başlar her şey. Duymak, bakmak görmek gibi değil de yiyip içmek gibidir insan için. İnsanın kulağından içeriye giren titreşimler bütün bünyeyi dolaşıp kalbi, oradan kalbin içerisinde bir siyah nokta olduğu söylenen gönlü titretir. Tıpkı Neyin Tanburu, Kavalın Bağlamayı titrettiği gibi. Zaten böyle başlamadı mı herşey? İnanç dediğimiz, insanın aslını bulması yolundaki herşey. Bir melek geldi gökten ve fısıldadı, alemlere rahmet Muhammed Mustafa'nın kulağına; "İkra"... Ondan duyanlar, duyanlardan duyanlar... Bir duyuş çığıdır ki bu büyüdü, büyüdü... Anadolu kapılarında Ebu'l Hasan oldu, Aşık Yunus oldu, Yunus Emre oldu, Bizim Yunus oldu... Belh'ten kalktı Konya'ya Sultan'ül Ulema oldu Mevlana oldu... Kırşehir'de Hacı Bektaş-ı Veli, Ankara'da Hacı Bayram oldu. Oradan Türk elinde sancak oldu, Bursa oldu, İstanbul oldu... İstanbul'da Akşemseddin, Şeyh Galip İsmail Dede, Zekai Dede oldu... Çevirdi yönünü tekrar özüne Erzurum'da Alvarlı Efe, Sivas'ta Pir Sultan Abdal, Aşık Veysel, Karacaoğlan oldu... O oldu, bu oldu, sen oldun, ben oldum... Aşık elinde Bağlama Derviş elinde Tanbur oldu... Onların elinde Hicaz, Garip Hicazkar, Saba, Uşşak, Hüseyni, Muhayyer, Eviç, Karciğar Kürdi oldu. İstanbul'dan Anadolu'ya Seslerin Cemi, sazlarını gönül tellerinin akorduna çeken iki büyük ustanın çığlığı olarak toplanmış ve bu projede sizlere takdim edilmiştir.
