Şimdi efendim, Arch Enemy genelde melodic death metal (swedish metal) yapan, en azından bu türe daha yakın duran bir grup. Ama son albümlerinde biraz daha agresif bir tarz oturtmuşlar, yani amerikan death metaline daha yakın bir müzik icra etmişler de demek mümkün. Hatta ve hatta yer yer trash metal yapmışlar bunlar resmen dedim. Tam anlamıyla bir death/melodic death/trash metal albümü olmuş. Angela Hanım da bu tarza uygun olarak brutul vokalini daha tiz ve daha etkili kullanmış. Gitarlar ve davulda hız kounusunda iyi iş çıkarmışlar.
Anthems of Rebellion bize basit rifflerle güzel ve akılda kalıcı parçalar yapılabileceğini gösteren şarkılarala dolu. Yalnız yanlış anlaşılma olmasın basit riffler derken In Flames, Dark Tranquillity gibi melodic death metal yapan grupların tarzına göre rifflerin basit olduğunu söylemek istiyorum yoksa akıllara "Hardcore mu yapmış ya bunlar? " gibi düşünceler gelmesin. Sonuçta trash rifflerine benzerlik var. Süper sololar, ve yerinde keyboard kullanımıyla dolu bir albüm elimizdeki. Bazı şarkılarda erkek clean vokali de harika olmuş, şarkılara cuk oturmuş.
Albümde gerçekten de her şarkı çok güzel. Sanki adamlar (bi de Angela Hanım) bir best of albümü yapmışlar. Öne çıkan bir parça bulmak çok zor. Ama "We Will Rise", "Leader of the Rats", "Dehumanization", "Saints and Sinners" ayrı bir güzel olmuş.
Valla metal dinleyen geniş bir kesime hitap edecek bir çalışma yapmış Arch Enemy. Bize de almak düşüyor derim. Son zamanların en doyurucu death metal çalışması olmuş.
