2 Eylül 2004 00:00
Evet,MetallicA yuzyilin en iyi Metal gurubu.Sadece metal yapmayan bu adamlar ayni zamanda hem hardmetal hemde slowrock müzik yapabiliyorlar.MetallicA kendini dinlemeyi de sevdigi icin konserlerde sadece segircileri degil,kendilerinide costuruyorlar.Fakat bunu diger guruplar gibi piyasa icin degil,sadece kendileri icin yapiyorlar.Zaten basarili olmalarinda da esas faktörlerden biri de budur...MetallicA'yi dinleyen bir insan bazen sapitir,bazen ici disina vurur,bazen sinirlenir,bazen de hüzünlenir.Gerek Kirk'in asil sololari,gerek James'in damardan giren sesi,gerekse Lars'in inanilmaz ritim ve ataklari olsun,bu gurubu ayakta tutan etmenlerdir.Gelelim gurubu diger metal guruplardan ayiran faktörlere; Yeni nesil metal guruplari(Korn,System of a down vs.),MetallicA'nin cikardigi metal müzikten ziyade kendilerince metal müzik yapiyorlar.Tamam,MetallicA'dan da cok sey var fakat geregince yok.Eger oyle bir gurup olsaydi bu siteye yeni bir bolum acip onlari koyardim.Oncelikle MetallicA'nin sarkilarinin %99'unda bogurme goremezsiniz,bu islevde insana zevk verip sapittirir fakat bazi guruplar bunu abartmis durumda.Bende Korn dinlerim ama MetallicA kadar asla degil.Teknik acidan bakilacak olursa da,Diger guruplarin cogunda elektro-gitarda solo davulda ise 16'lik davul ritimleri göremezsiniz.Daha cok bu guruplar distortionla ritim atmayi ve 8'lik gelismis ritimleri tercih ederler.Metal müzik sadece bundan ibaret degil arada sirada hafif müzigi de gitarlarla ve davulla süsleyerek dinleyicinin begenisine sunmaktir.Buna en güzel örnek MetallicA'nin Nothing Else Matters,The Unforgiven,Loverman's Lyric vs.sarkilaridir.Neyse sözü daha fazla uzatmadan,asagidaki bölümleri incelemenizi öneririm.
Metal dinleyin,sert kalin:)
METALLICA'NIN GEÇMİŞİ:
Hard rock ve metal müzigin efsane ismi Metallica, bu tarzlarin küçük ve sekilci bir dinleyici kitlesinin tekelinden çikip genis topluluklara ulasmasinda büyük pay sahibi olmustur.Metallica'nin temelleri Lars Ulrich tarafindan atilir. Ulrich, Los Angeles gazetesine ilan vererek birlikte müzik yapabilecek kisilerle görüsmek istedigini belirtir. Ilk telefon, bir basimevinde çalisan 18 yaslarinda lise mezunu bir gençten, James Alan Hetfield'dan gelir. Sert sesi, farkli armonisi ve yenilige açik gitar virtiözitesiyle, grubun vokal ve gitaristligini üstlenen Hetfield'i, su anda Megadeth'te çalan gitarist Dave Mustaine izler. Ve son olarak da siyahi bass gitarist Ron Me Govne gruba dahil olur.Topluluk bu kadrosuyla ilk konserini Anaheim (California)'da Radio City'de 14 Mart 1982'de vermistir. Dogrusunu söylemek gerekirse istedikleri basariyi yakalayamamislardir. Çünkü Dave Mustaine tam bir alkoliktir. Çok geçmeden gruptan uzaklastirilir. Kirk Lee Hammet onun yerine geçer ve eksikligini hissettirmemenin de ötesinde isler yapar. Sira Ron Me Govne'ye gelir. Çünkü bu bassçi gruba uyum saglayamaz, buna basarisizligi da eklenince artik çekilmez olur ve gruptan uzaklastirilir.Boslugu doldurmak için gruba transfer edilen, dönemin ünlü gruplarindan Truma'nin bass gitaristi Cliff Burton tek kelimeyle mükemmeldir. Bu elemanla grup en iyi performansini yakalar. Eski bir garaji stüdyo olarak kullanan topluluk için acilen paraya ihtiyaç vardir. Nihayet gruba mali destek saglanir. Bu günden sonraki 6. haftada, Metallica'nin ilk albümü olan "Kill 'Em All" piyasaya sürüldügünde takvimler Temmuz 1983'ü göstermektedir. Albüm 70 bin adet satilmistir. Tam 1 yil sonra çikardiklari ikinci albüm "Right The Lightning"in satisi da 75 bin olmustur.Bu albümlerde grubun yaptigi müzik çok serttir ve siyah deri elbise onlar için bir simge olmustur. Acemilikleri bazi sarki sözlerinde açikça belli olmaktadir. "Whiplash"in sözlerinde oldugu gibi: "Konser bitti, metal yitti, yola çikma zamani, bir baska sehir bir baska konser... Patlayacagiz yeniden, otel odalari ve otoyollar... Burada disarida yasam çigdir, ama biz asla durmayacagiz. Asla son vermeyecegiz, çünkü biz Metallica'ciyiz."
Ardindan "Master of Puppets"i çikaran grup, ilk çalismalarinin üzerinden geçen üç yilin sonunda bu albümle kendini ispatlamayi basardi. Satis rakami promosyonsuz, videosuz ve single'siz 1 milyona yaklasmisti. Bu albüm, gerek sözler gerekse müzik itibariyle tamamen grubun psikolojisini yansitmaktadir. Hetfield'in basi uyusturucuyla derttedir ve ufak çapli sorunlar yasamaktadir. Albüm çalismalarindan arta kalan zamanda sik sik konserler düzenleyen grup, bu siralar tam bir kayak hastasi olan "yaramaz çocuk" Hetfield'in düserek bilegini kirmasiyla konserlerine bir süreligine ara vermistir.Eylül 1986'da Ingiltere'deki konserlerinde sahneye çikan kadro, Cliff Burton'lu son kadro olur. Kopenhag'a giderken gecenin geç saatlerinde zeminin kaygan olmasi nedeniyle yoldan çikarak bir hendege çarpar ve otobüs devrilir. Devrilen otobüs Burton'a mezar olmustur. Gurubun bass'çiligini yapan Burton, uyur halde camdan firlayip olay yerinde hayatini kaybetmistir. Grubun asli üyelerinden biri olan Cliff Burton'un talihsiz kaybina bir de dagilma söylentileri eklenince Metallica, hayranlariyla birlikte kara bir bulutun altina girmistir.Fakat Metallica, kararli bir sesle "devam" demis, kötü günlerin geride kaldigini açiklamis, Flotsam & Jetsom'da bass çalan Jason Newsted'i kadroya dahil ederek tüm hayranlarinin yüregine su serpmistir. Newsted yetenekli bir gitaristtir. Grubun menajerligini de yapan bu isim, ayrica besteci ve söz yazaridir. Kisa zamanda Metallica'ya uyum saglayan Newsted, grupta eksikligi hissedilir bir üye konumuna gelmistir. Bunun yaninda, Cliff hayrani bazi elestirmenlere göre, Newsted, gitari çok kötü çalmaktadir ve gruba uyum saglayamamistir. Elestiriler çogalmis, grup eski samimiyetini yitirmekle suçlanmistir. Lars Ulrich'in davulda eski performansini sergilemedigi söylentileri dolasirken dinleyiciler, onun davul çalmak yerine fotografçilara poz vermeyi tercih etmesini yadirgadiklarini ifade etmislerdir. Bir konserde dinleyicilere hitap etmek için mikrofonu eline almasi ise yuhalanmasina neden olmustur. Bu elestirilerden iyice sikilan grup, hem kendilerine dogan yanit hakkini kullanmak hem de eski hayranlarini geri kazanmak için Cliff'in anisina "Cliff'em All" adinda bir video kaydini ve "Garage Days" isimli yeni çalismayi yayinlar. Ayrica Hetfield'in, bir röportajinda dostlari Cliff'in ruhunu her zaman yanlarinda hissettiklerini açiklamasi gruptaki Cliff baskisinin bir yansimasi olarak degerlendirilebilir.1988'de "... And Justice For All"u çikaran grup, adaletsizlikten yakinmakta ve "Herkes Için Adalet" sloganini haykirmaktadir. "Adaletin koridorlari yesile boyali, para konusuyor, güç kurtlari kapinda beklesiyor... Hakimiyetlerini kötüye kullaniyorlar, inanmiyorum söyledigin seylere, inanmiyorum... Adalet bitti, adalete tecavüz edildi, çektiklerinde ipini, adalet yerini buluyor... Gerçek aranmiyor, her sey kazanmaktan ibaret, bunu çok kati buluyorum... Paralari bir kez daha terazinin dengesini belirliyor, anlasmani yap, nedir gerçek..."
Kasetle ayni adi tasiyan bu parçanin sözleri, Metallica'nin tepkici yanini açiga çikaran bir hüviyet niteligi tasimaktadir. Bu albümde meta üzerine kurulan yeni dünya düzenine göndermelerde bulunmasi olumsuz elestirilerin bitmesi için yeterli olmamistir. "... And Justice For All"dan sonra artan tepkiler yeni albümlerle daha da çogalmistir. Elestirmenlere göre Metallica artik marka olmustur. "One" parçasinin Grammy'ye aday gösterilmesi de iddialari destekler niteliktedir. Metallica artik ezilenlerin degil, ezenlerin yaninda görülmektedir. MTV için gösterisli klipler çekilmekte, menajerler, avukatlar kiralanmaktadir. Kaset kaydi için para bulamadiklari günleri animsayan Hetfield'in, "Artik bir oda dolusu param var" sözleri basina yansimis, tepki gittikçe büyümüstür. Kurulan çark islemekte, banka hesaplarina milyonlarca dolar para yatmaktadir. Artik konserlere eskisi gibi malzemelerin ve grup elemanlarinin bulundugu otobüsle degil, aksesuarlari tasiyan 12 kamyon ve 6 otobüs ile yanlarina teknik elemanlardan olusan 60 kisilik ekibi alip gider olmuslardi. Eski hayranlari gruba tekrar eski sertliklerine geri dönmeleri için çagrilar yapiyordu. Garaj günlerinde yaptiklari o müziklerin daha kaliteli ve samimi oldugundan bahsediyorlardi. Düstükleri para tuzagindan çikmalari için grubu uyariyorlardi.Metallica'nin genç hayranlari ise elestirileri haksiz buluyorlar, Metallica'yi ayni Metallica olarak görüyorlardi. Onlara göre bu durum sadece orta yas olgunlugu olarak degerlendirilmekteydi. Ardindan "Black 91" diye de bilinen Metallica albümü 3 yillik birikim ürünü olarak piyasaya sürüldü. Bu albümde daha çok mistik temalar islendi. Metal duygusalliginin zirvesine çikildi. Özellikle de "The Unforgiven", "Nothing Else Matters" ve "Wolf And Man", genç dinleyicilerin kendinden geçmesi için yetiyordu. Ama Metallica'yi çiktigi ilk günden beri takip eden ve simdilerde orta yaslarda bulunan dinleyici kitlesi, durumdan hiç de memnun görünmüyor, bu memnuniyetsizlik gün geçtikçe de artiyordu. Artik Metallica, Black'tan öncesi ve sonrasi olmak üzere birinci ve ikinci dönem olara ikiye ayriliyordu. Birinci dönemin söylemi adalet, bagimsizlik, savas karsitligi, siyasanin elestirisi, yerini ikinci döneme birakiyordu. Bu dönemde ticarilesme ve protest kimlikten popüler kimlige geçis, kitle kültürüne yönelik göndermeler ön palana çikiyordu.Çesitli pazarlama yöntemlerini kullanan grubun albümü tam 15 milyon adet satilmisti. Albümün ardindan tam 300 konserlik bir turneye çikan topluluk, 3 sene süren turnenin 1993 senesindeki Haziran ayinda Istanbul Inönü Stadi'nda Türkiye'deki ilk konserine de çikmis oluyordu.Bu albümü, 1996 yilinda "Load" albümünün yayini izledi. Metalica'yi bir heavy metal grubu olarak gören ve böyle devam etmesini isteyen dinleyiciler tekrar hayal kirikligina ugramislardi. Bir çok grup geleneksel tarza geri dönerken Metallica'nin yeni seyler denemesi farkli türler dinlemeye açik olan gençlerin ilgisi çekmis, hatiri sayilir bir genç dinleyici toplulugu hayran kitlesine dahil olmustur.
Load albümünde iyice açiga çikan armoni farkliligi grubun logosu ve imajina da yansimisti. Load albümünde sevilen parçalardan olan duygusal çalisma "Mama Said" tamamen Hetfield'a aitti. Hetfield bu çalismayi annesi için yazmisti. Parçada su sözler geçiyor: "Ben gençken annem demisti ki, 'Ogul hayatin açik bir kitaptir, bitmeden önce onu kapatma.' En çabuk yanip kül olan alev en parlak olanidir. Bir oglun kalbi annesine minnettardir. Asi benim soyadim, vahsi kan damarlarimin içinde."
Load albümü, bu albümün devami niteligi tasiyan, "Reload" albümü gibi 8 milyon adet satmayi basardi. "Reload", 1997 yilinda yayinlanmisti, albümün ana temasi hiz olmakla beraber, dinleyenlerini önce seytanla dansa davet eden "Devil Dance", ani yasamaya sevk eden "Carpe Diem Baby" ve ailesinden aldigi egitimi uyusturucu bir igneye benzettigi "Fixxxer" Metalica'nin nereden nereye geldiginin apaçik ifadesi oluyordu. Bu durum Metallica'nin geleneksel dinleyicilerinde "Acaba eski günlerdeki gibi parçalar yaparlar mi?" sorusunun cevabinin bir kez daha hayal kirikligina dönüsmesine neden olmustur.1998 yilinda piyasaya sürülen "Garage Inc." albümü eski ve yeni cover çalismalarindan olusan 27 parçadan meydana geliyordu. Maziyi hatirlayis ve eski hayranlara bir selam niteligi tasiyan çalisma, söz konusu hayran kitlesinin gönlünü alamadi. Çünkü artik köprülerin altindan sular akmis ve Metallica eski Metallica olmaktan çikmisti. Bu albüm daha çok 1990 sonrasi gelistirdigi yeni bir atakla tekrar gündeme gelen heavy metal müzik tarzini seven gençler tarafindan ilgi gördü.Albümün hemen ardindan turneye çikan grup, "Garage Remains The Same" isimli bu konserler serisinde 13 Haziran 1999 tarihinde Istanbul Ali Sami Yen Stadi'nda Türk hayranlariyla bir araya geldi. Konsere yaklasik 50 bin kisinin katildigi haberi, ertesi günün gazetelerine yansimisti.Metallica ile ilgili bir diger konu da, internetten ücretsiz sarki yükleme imkani saglayan Napster davasidir. Bu dönemde, uzun zaman albüm yapmayan grup, sarkilarindan çok, politik tavirlariyla ön plana çikmistir. Özellikle Napster'a karsi açilan savasa destek verdikleri demeçlerle mansetlere çikmislar, telif ücreti ödemeksizin bedava yükleme imkani saglayan Napster'a karsi mahkemeyi kazanmislardir. Mahkeme, aldigi kararla Napster'in bedava müzik dagitimina son vermistir.1999'a gelindiginde, "S&M" piyasaya sürülür. Albüm, San Francisco Senfoni Orkestrasi'nin Metallica ile birlikte icra ettikleri en çok sevilen sarkilardan olusmaktadir. Ayrica albümde iki yeni parçaya da yer verilir. Bu parçalar, "Minus Human" ve "No Leaf Clover" isimlerini tasimaktadir. Sarkilarin senfoniye uyumu dinleyiciler tarafindan begenilirken, gelecege yönelik umutlari da canlandirmistir. Albümde ayrica "Battery" ve "For Whom The Bell Tolls" isimli parçalarin senfonik yorumu da dinleyiciden olumlu not almistir.Son olarak Metallica, John Woo'nun yönettigi ve Tom Cruise'un basrol oynadigi "Mission Impossible 2" filminin soundtrack albümü için "I Disappear" parçasini yapti. Bundan sonra derin bir sessizlige bürünen grup, taskinliktan uzak durmus, üyeler arasinda çikan tartismalar basina yansimistir. Metallica dinleyenlerinin sabirsizca bekledikleri yeni albüm çalismalari bir türlü piyasaya çikmamis, bu durumun yarattigi olumsuz tepkiler grup içinde çatlaklara yol açmistir. Ilk sorun, 1986 yilinda gruba basçi olarak giren J. Newsted ile ilgilidir. Grubun eski tarzina dönmesi gerektigini söyleyen Newsted, aksi taktirde 14 yildir birlikte çalistigi gruptan ayrilacagini açiklamistir. Bu süreç, Hetfield, Ulrich ve Hammet'in tepkisiyle karsilasan Newsted'in 17 Ocak 2001'de "Kisisel nedenlerden ve çok sevdigim bu müzigi yaparken gördügüm fiziksel zararlardan dolayi gruptan ayriliyorum" açiklamasiyla sona ermistir.Newsted'in ayrilmasiyla her dönem sürüp giden dagilma dedikodulari tekrar gündeme gelmistir. Tecrübeli basçinin yerine önceleri, grubun ayni zamanda yapimcisi olan Bob Rock, daha sonra da Rob Trujillo'nun alindigi, söylentiden öte bir anlam ifade etmemistir.
Metallica, uzun zaman sonra geçtigimiz günlerde yeni albümüyle dinleyenlerin karsisina çikti. 23 Kasim 1999'da sunulan S&M albümünden sonraki bu ilk çalisma, "St. Anger" adini tasiyor. Albümde 11 yeni parçaya yer verilirken, stüdyo çalismalarinin ve konser kayitlarinin yer aldigi bir DVD'nin CD ile birlikte ücretsiz sunulmasi da dikkat çekiyor. Ayrica içinden çikan 28 sayfalik kitapçik da alisilanin ötesinde gerçekten oldukça kapsamli. Bakalim Metallica'nin genis hayran kitlesi, St. Anger'dan memnun kalacak mi...
Yorumlar
