Kaybedecek hiçbir şeyi olmayan biri, limitlerini ne kadar zorlayabilir? Önünde sadece boş bir hayat varken, dolduracak yer aramanın manasız güzelliği nerde? Sevdiğin varlığın peşinden koşmak birbirine bakan iki ağaç kadar gereksiz ve can yakıcı olabilirken hem de. Kollarını açıp ölümsüzlüğe kavuşmak; yazmak değil konuşmak istiyorum aslında!
Yaşadığın şeylerin kahreden yorgunluğu olur insanda, ölmek değil yeniden doğmak istersin sadece. Senin ona verdiğin değeri alamamak; her şey burada başlıyor aslında. Tenezzül ettiğin eylemin sonucunu görmek istersin, karşılığı olması gerekir. Ama iyi ama kötü, kıyas yapmak içgüdüsel bir olgu.
Kime yada neye göre yaptığın değil, kafandaki şekillenmemiş kili fırınlar gibi ne çıkacağını bilmeden sessizce beklemek, çıktığında beklediğine değip değmediğini bile bilemeden.
Melankoli yapmak istiyorum aslında, ölüm hakkında yazmak, ölümü kötülemek, kimi zaman asil bir şey olduğuna karar vermek, düello hakkının yürürlükte olmamasına şaşırmak, fikrimin olup olmaması önemli değil, bir bok biliyormuşum gibi kıçımı devirip kritik yapmak hoşuma gidiyor. Yavuz Çetin'le tanışma fırsatını dün bulabildim. Bir anda oldu, durup dururken düşünmeye başladım, kendini nasıl yok edebilirsin? Hiç olmadığını düşün, ardında bıraktığın onca şeyden sonra, bir anda sanki saman alevi gibi uçup gitmek, uçup gittiğini düşünmek. Değer vermek diye bir terimin olduğunu hatırlattı bana, neye göre değer vermek; kıyaslanacak bir şeyin olmaması onu değersizleştirir mi, ulaşılmaza mı götürür, yoksa paha biçilmez mi yapar? Ne kadar epik olursa olsun, en iyi olanın değerlendirecek nesi olabilir? En kötü kendinden iyiye nasıl hitap eder? Ulaşabileceği bir sınır varken yolun ortasında durup boktan bir çadır kurmak, o çadırı ev bellemek, kazanabilecekken kaybetmeye fit olmak. Düşen boksörün ardından havlu atan antrenör misali! En fazla bu kadar tarif edebiliyorum.
İyi bir müzisyen olması zerre ipimde değil, isterse balıkçı olsun, patron olsun, zenci olsun; nedeni bilmediğin şeylerin sonucunun olmasını ummak.
Seni seviyorlardı dostum, karşılığını alabildiğin bir duyguya sahipken elinin tersiyle geri ittin. Umarım bir gün yağmurlarla inersin buralara, sesini duymak isteyen birisi var aşağılarda!
Bekçi'nin ekleri:
GRJ :: Yavuz Çetin
Yukarıda yayınlanan resim Mojo Music internet sitesinden alınmıştır. Aynı bir
kimdenbaşka fotoğraflar da görmek isterseniz buraya tıklayın
