Ankarada bir ilk olan Rock and Win beste yarışması, 17 18 Haziran tarihlerinde Saklıkentte düzenlendi. Yarışmanın ödülü, büyük olmasa da anlamlıydı. Seçilen ilk on grup, 2006 yılı Ocak ayında çıkartılacak bir karma albümle ödüllendirilecekti. 70 grubun katıldığı yarışmada otuz grup, finalde yarışmaya hak kazandı. Finalist gruplardan birinin katılamayacağını bildirmesi üzerine otuz birinci sırayı paylaşan üç grup, yarışmaya dahil oldu ve finalist grup sayısı otuz ikiye yükseldi. Böylelikle iki gün içerisinde on altışar grup sahne aldı ve canlı performanslarını jüriye sergiledi.
Ben bu yarışmada finale kalan bir grubunun bir elemanı olarak grupların performanslarıyla ilgili bir şeyler söylemenin tarafsızlığa uymayacağını ve kendimde bu gibi bir yeti ve hakkı bulmadığımı düşünüyorum ve bundan dolayı, bu makale grupların teker teker performanslarından, başarı ve başarısızlığından ziyade organizasyonun genel seyri ve iyi kötü yanları, Rock müziğin nereye gittiği gibi konular üzerinde duracaktır. Yarışma süresince bir çok grubu hem prova hem de konser sırasında izlemiş, olayın içinde olduğumdan dolayı bir çok şeyi gözleyebilmiş biri olarak bu konular hakkında elimden geldiğince sizi bilgilendirmektir amacım. Elimden geldiğince objektif bir şekilde ve kısa sürede yazdığım bu makaleyi okurken elbette benim yorumlarım dışında iyi veya kötü şeyler olmuş olabileceğini hesaba katar; yazılanları, bir kişinin görüşü olduğunun farkındalığıyla değerlendirirseniz sevinirim.
Öncelikle organizasyon hakkında konuşmak gerek. Açıkçası, Ankarada bir ilk olması açısından sevindirici ama aynı zamanda ziyadesiyle geç kalmış bir girişimdi. Çünkü Ankaranın müzik açısından ne kadar dolu olduğu piyasadaki bir çok unsur değerlendirildiğinde su götürmez bir gerçek. Bunu kısaca ve konuyla alakadar olarak örneklendirmek gerekirse, yurt çapında düzenlenen bu yarışmaya katılan yetmiş gruptan otuz beşinin Ankaralı olduğunu belirtmek yeterli sanırım. Hatta Ankaranın iddiasının ne düzeyde olduğunu da Taner Öngür, Güven Erkin Erkal, Yavuz Aydar, Naim Karadağ, Turgut Berkes, Ege Kayacan, Hakan Aytun ve Burak Demirsarandan oluşan ciddi bir jürinin seçtiği otuz iki finalist grubun on altısının da Ankaradan olmasını gösterebiliriz. Evet, Ankara ciddi bir potansiyel taşıyor ve ne kadar üzücüdür ki yeterli düzeyde organizasyonlara ev sahipliği yapamıyor. Bunun nedenleri ancak ayrı bir yazının konusu olabilir ama konumuza dönecek olursak bu organizasyon Ankara için önemli bir girişimdi dediğim gibi.
Elbette her şeyin ilki gibi hatalar barındırıyordu. Bunun en çok hissedildiği anlar, organizasyon görevlerinin gruplarla yeterli profesyonellikte iletişimi sağlayamamış olması ve organizasyon hakkında yeterli bilgilendirmeyi yapamamış ya da yarışma yapısında değişikliklere gitmiş olmasıydı. Örneğin bazı grupların performans sıralamalarıyla ilgili rahatsızlıkları oldu. Bir başka konuysa yarışmacıların sahne alacakları yerde ne gibi ekipmanlar hazır tutulacağı gibi konuların son güne kadar tam olarak belli olmayışıydı. Ya da son olarak canlı performans kayıtlarının yeterli kalitede olmayacağının dile gelmesi sonrasında toplama albüme girecek parçaların kaydının yarışmaya katılacak grupların gönderdiği demolardan oluşması gibi bir kararın verilmesi ve bunun da bazı gruplarda rahatsızlık yaratmış olmasıydı. Bunların dışında bazı grupların isteklerinin de bu organizasyonun şu aşamada kaldıramayacağı şeyler olması da söz konuydu aslen.
Elbette bunlar organizasyonun daha çok sözel diyebileceğimiz aksaklıklarıydı. Organizasyon günleri geldiğindeyse manzara çok farklıydı. Başta belirtmekte fayda var, bazı gruplar soundcheck sürelerinden memnun olmasa da bir günde on altı grubu sahneye çıkartmak kolay değil ve bu koşullarda gruplara verilen yarım saate yakın süre olabileceğin en iyisiydi ve çoğu grup da kendi deneyimleri ve profesyonel bir sesçi eşliğinde tatminkar bir deneme yapabildi. Bu açıdan da bence oldukça başarılıydı Saklıkent. Ayrıca sahnedeki alet edevat da oldukça iyiydi ve zaten Saklıkentin genel ses düzenine de diyecek yok. Organizasyondaki arkadaşlar da Saklıkent çalışanları da gayet profesyonel şekilde işlerini yaptılar. Kapıdan girdiğiniz andan yarışmanın bitişine kadar yapılması gereken her şey iyi düzeydeydi. Grupların Saklıkente giriş çıkışları, sahne alma öncesi hazırlıkları, zamanlamalar, alet edevatın muhafaza edilmesi bunların dışında gruplara iki günde de ücretsiz giriş sağlanması, indirimli içki tarifeleri uygulanması gibi daha bir çok şey organizasyonun artı hanesine yazılanlardı. Elbette ki daha yapılabilecek çok şey var ve yolun başına göre organizasyon açısından iyisi ve kötüsüyle bir yarışma geçirildi.
Ortaya konan eserlerle ve gruplarla ilgili genel bilgiler vermenin de gerekli olduğunu düşünüyorum. Öncelikle söylemem gereken şey tüm grupların ve grup elemanlarının son derece medeni ve düzeyli bir tavır sergilemiş olmasıydı ki genç yaşta ama aklı başında insanların yapması gereken de budur. Hele ki ortada bir sanatçılık ve sanatla haşır neşir olma durumu varsa ve bu insanlar Rock müziğe gönül verdiklerini söylüyorlarsa. Bu açıdan tüm grupları ve bu grupların elemanlarını kutlamak gerektiğine inanıyorum. Grupların sahnede verdikleri dostluk ve dayanışma mesajları, alet edevat konusunda birbirlerinin eksikliklerini gönüllü olarak gidermeleri, çok uzaklardan gelen grupları daha da bir şevkle alkışlamaları ve desteklemeleri de sevindirici anlardı. Yarışma süresi boyunca ne gruplar arasında ne de gruplarla organizasyon, seyirci ya da mekan sahipleri arasında hiçbir tatsız vaka geçtiğini görmedim ki organizasyonun e-posta grubunda da organizasyon sonrası karşılıklı saygı ve sevgide bir kusur olmadı, herkes birbirine iyi dileklerini iletti. Bu açıdan her grup benim gözümde on üzerinden on aldı.
Öte yandan organizasyonda yer alan tüm grupların sahne performansı belirli bir düzeyin üzerinde ve başarılıydı. Hepsi mükemmeldi gibi bir abartma içerisinde olmamak lazım çünkü kazanan grupların kazanmayanlardan da performans açısından bir farkı olduğunu göz ardı edemeyiz. Fakat gerçekten iyi gruplar sahne aldı ve müzik adına bence bu çok sevindirici. Müzik açısından da Rock bir şemsiye olsa da ne finalist gruplar ne de ilk ona giren gruplar açısından tarz ayrımı yapılmamıştı ki çok değişik bir çok grup vardı ve bu da müzik adına bir renklilikti ve aynı zamanda jürinin de tarafsızlığını gösteren bir konuydu kanımca. Belirtmekte fayda var, farklı tarzlarda olsalar da azımsanmayacak sayıda grubun müziklerine yanıysan bir de doğu havası vardı. Bu hem ritm hem de enstrüman babında geçerliydi. Her grup için geçerliliği olmayan bu durum yine de göz ardı edilmemeli ve ayrı bir inceleme konusu olmalı kanımca.
Finale kalan 32 grubun da görülebileceği www.rockandwin.net adresinin de onayladığı ilk on ise şöyle sıralandı.
Poker
Rakı
Djınn Stylo
Joker
Kare As
Josef K.
Yalan
Ruşen Alkar
Hayalet
Cin Seddi
Bu grupların parçalarının toplanacağı karma albümün çıkış tarihiyse organizasyon tarafından 2006 Ocak olarak dile getirildi. Belirtmeden geçmemeli, doğruluğu RockandWin tarafından belirtilmedi fakat FotogRock adlı çalışmasıyla tanıdığımız Abdurrahman Antakyalının belirttiğine göre Poker grubu ayrıca bir albüm teklifi aldı ki sanırım kendisi bunu yarışma sonucunda öğrendi. (Ben sonucun açıklamasına kalamamıştım) Sanırım yine bazı gruplar da BarışaRock Festivaline direk katılım için çağırıldılar. Maalesef ayrıntılı bilgiyi organizasyon yetkilileri internet sitesine koymamışlar yine.
Yaşananların sonucunda bir organizasyonu geride bıraktık ve Ankarada daha çok organizasyonun düzenlenebilmesi arzusuyla biraz ümitlendik. Umuyorum ki seneye bu yarışma daha iyi şartlarda ve iyi bir organizasyonla, daha fazla medya desteğiyle ve bu senekinin tersine çok daha fazla izleyiciyle ve daha iyi ödüllerle renklenecek ve büyüyecek. Yarışma süresince emeği geçmiş herkesi ve tüm grupları kutlamak gerekiyor diyerek sözlerimi noktalıyorum.
Saygılarımla.
Onur Erbaş
