Hayır bana ne oluyor, onu anlamıyorum. Şarkı benim şarkım değil, hatıralar benim hatıralarım değil, ben neden ağlıyorum durup dururken bu enstantaneleri izlerken.
Yılların yüzlerine getirdiği o kadim ifade, kaybettikleri arkadaşlarının oğlunu izlerken içlerini kaplayan hüzünle karışık gurur, 100′e yakın insanın kendi emektar şarkılarının içinde kaybolmasına duydukları hayranlık, bu şarkının kim bilir hangi performansının akla gelmesiyle oluşan dalgın bakışlar, geçmiş, şimdiki an, gelecek, mutluluk, özlem.. her şey..
Ne oluyorsa aşağıdaki videonun 13. dakika, 50. saniyesinden sonra oluyor.
Ölümsüzlüğü izleme fırsatını kaçırmayın:
Ve tabi ki bir de bunu:
Paylaşalım bunu:
