Hayat bu oyunu hep oynuyor!
Ve sonra insanlar
Gökyüzünde binlerce yıldız içinden bir tanesi sana gülümsüyor.
Bilmiyor tanımıyorsun, fakat elini uzatsan tutabilecek kadar yakında, gülüşü yüzündeki sevincin, adı… Adı yok, senin adın.
Aynaya baksan, sanki kendini görmüşsün… Ve sonra…
Hayat bu oyunu hep oynuyor.
Sonra insanlar hep oyunlar oynuyor.
Denizde bir karartı var aydınlık yüzünü saran ama gülüşünü asla…
Seni seven var bu yaşamda ve sen varsın her soluğunda ”Yıldızlar, gökyüzü, evren ve içinde yaşayan sen varsın, bundan büyük bir mutluluk var mı?” demiştin ya! Kazım KOYUNCU…
İşte yine hayat aynı oyunu oynadı, insanlarsa eski oyunlara yeni kurallar, yeni kurallara eski oyunlardan yamalar yaparken gecelere bakmayı unuttular çoğu kez. Bir şeylerin geleceğini beklemek, insanlığın en âcizane durumu olsa gerek. Ölümü duydun ama onu beklemedin sen şarkılar söyledin, sen gitarınla kansere karşı mücadele verdin ve sen bizleri son gülüşlerinle selamlayıp, karartılı denizlerde uzun viyalara cıktın.
Hayat seni hiç unutmayacak Kazım Koyuncu’’ senin söylemiş olduğun gibi bizlerde hayatın güzelliğinin ve oynadığı oyunun farkındayız.
Ama sonrasındaki insanların oyunu! onunda karşısındayız.
Gittiğin uzak denizlerden gökyüzüne yollayacağın, yıldızlarla örülü şarkılarınla hep sevenlerinle olacaksın. Ve beraber çıkacağız, göğün en ‘’asi’’ yerine
‘’n3aşa eftaten’’
