sonu gözükmeyen, dümdüz, uçsuz bir asfalt yolda , 1965 kırmızı bir cab rio mustang ile yol aldığımı ve bu parçayı dinlediğimi hayal ediyorum. geride bıraktıklarımın burukluğu olsada dik durmanın gururu içimdeki acıyı hafifletiyor. arka koltukta eskimiş perdeleriyle fender strat beni anlayan tek varlık.
geridekinin uzun sarı saçları ya da deniz gözleri olsada herşeyin bittiği gerçeği asfaltı yarıp geçiyor.
HERŞEY BİTER BABACIM!
bana bunları yaşamadan sadece Yavuz Çetin hissettirebilir.öyle de yaptı zaten!
unutulmadın Yavuz Çetin!
