Kazım Koyuncu, seni hep hatirlayacagum usagum,
Pazar günü öğrendiğimde, bir an kalbim durdu sanki, elim ayağım titredi. Şimdiye kadar ölümü hiç bu kadar yakınımda hissetmemiştim.. Donup kaldım. Yavaşça kasetini raftan alıp, teybe taktım ve didou nana'yı dinlemeye başladım. Ölümün soğukluğunu hissettim. Hiç bu kadar derinden vurmamıştı beni...İçim acıdı. Ailemden birini kaybetmiş kadar üzüldüm. Demek ki, sen ailemden biriydin. Konserine gelecektim... Daha birlikte horon tepecektik.
Kazım usagum, ben seni sevdigumi dunyalara bildurdum...
Allahın rahmeti üzerine olsun. Toprağın bol, ruhun şad olsun.
Sen unutulacak uşak değilsun, ileri ki nesillerde tanuyacak seni.
Bana sevdurdiğun gibi onlara da Karadeniz müziğini sevdireceksun.
İlerde çocuğum olursa ona seni anlatacağum, kasetlerindeki o güzel ezgileri, o güzel duygulu sesini dinleteceğum.
Seni unutmayacağum uşağım... Sen unutulacak adam değilsun...
Denizin çocuğuna iyi yolculuklar...!
Yasemin
(Jasmin)
