heir apparent ve hessian pell harici diğer sarkılar opeth'i çok aratıyor.
albümdede yukarda saydığım 2 sarkı ve the lotus eater ilk 3 dakikası harici pek zevkle dinlediğim söylenemez.
tüm albümlerini onlarca defa dinlediğimden bilinçli bir yorum yapayım bence opeth'in en kötü, en piyasa albümü.
opeth'e yakışmayacak sekilde bolca keyborda yüklenmişler. albümün büyük kısmında bıkkınlık verecek şekilde duyuyoruz.
mikael abimiz bu albümüzde gotik olmak için bir taraflarını yıtmış. roadrunner records çatısı altındaki bir çok grup gibi artık direk piyasaya açılıp özgünlüklerini kaybediyorlar.
ayrıca peter lindgren ve martin lopez'in olmamasının sarkılara bayalık ve sadelik getirdiği bolca eski albüm dinleyen sevenlerinin kulağından kaçmayacak.
en sevdiği albümler still life ve damnation olan dinleyiciler için ideal ama orcid, my arms your hearse ve blackwater park'ı en iyi melodik death albümü listesinden indirmeyeck dinleyeciler için hayal kırıklığı.