Beslendiği bir kaynak olmalıdır sonuçta sanatın. Her düşüncenizin, her türlü toplumsal ilişkinizin, kısacası tüm yaşamınızın iliklerine kadar sokulan sistemin siyasetle hiçbir alakası olmaması gerekir ki herhangi bir şey siyaset dışı olarak tanımlanabilsin. "Siyasetin girmediği" bir fare deliği dahi bulamazsınız yeryüzünde tutun ki müzik, toplumsal konumuzun belirlediği karakterinizi, duygusal gelişiminizi, hayallerinizi, ideallerinizi kısacası tüm benliğinize dışa vurabildiğiniz bi alan olan müziğe siyaset girmemiş olsun. Eğer böyle bir olay mümkünse yeryüzünde siyaset diye bir şey bulunmuyor demektir, insanları çepeçevre saran sistemin kendisi başlı başlına bir siyasal tercihin ürünüdür; nasıl olacak da dokunduğu şeyler (herşey) siyasetin dışında kalabilecek? Siyasetle ilgilenmediğini, siyasetin dışında olduğunu iddia edenler dahi aslında sırtlarında tam da sistemin siyasetini taşımıyorlar mı gerçekten yoksa yalnızca bunun farkına varamayacak kadar içselleştirmişler mi bu pislik düzeni? Müziğe siyaset girince ne oluyor efendim? Imagine geliyor John Lennon'dan, neyi anlattığı malumunuz zaten. Yetmedi Another Brick in the Wall geliyor sizin eğitim sistemi dediğiniz şeyin içine tüküreyim diye. O da yetmedi Child in Time çıkıyor ortaya ne aradınız Vietnam'dan diyerek... Bu parçaların rock tarihinin en önemli klasiklerinden olması tesadüfi mi sizce? Önümüze konan her şeyi yemeden önce biraz koklamayı denesek fena olmayacak...
Ayrıca dünyaya bu Stalinizm meselesinden daha çok gına getiren bir şey daha var mı diye düşünüyorum da bilemiyorum. Sosyalizmi insanların kafasına "Despotik, bürokratik, anti-demokratik sefalet düzeni" olarak yerleştirmekten başka ne halt ettiğini düşünüyorum Stalinizm'in... Yok, bir tek hayrı dahi yok. Bugün dünyada anti-kapitalist hareketinin büyük bölümü anti-stalinistken bir bizim solcularımız kaldı heralde bir de Yunanistan'ınkiler Stalin fetişisti olarak...
