İnsanlık tarihi boyunca
dünya üzerinde gelişen tüm sistemlerin kaynağı oldu SEVGİ.
Diğer yandan sevgiyi farklı farklı yaşadı, algıladı ve tanımladı insan.
Kurallar koydu sevgiyi ifade edebilmek için,
kavramlar geliştirdi.
Ne yazık ki bu kurallar ve kavramlar yumağı,
her seferinde sevgiyi tüketti.
Dengesi bozuldu sevgiyi yitiren insanın,
ikiliğe düşmeye başladı.
İyi kötü, güzel çirkin, doğru yanlış, haklı haksız kavgalarıyla
sınıflar, taraflar ve sınırlar yarattı,
savaşlar başlattı!
Acımasızca katletti, öldürdü, yağmaladı..
Tamamen toprağın altına gömdü sevgiyi
canlı canlı!
Üzerinde olan biteni izleyen Toprak ana,
dayanamadı sonunda
ve bir dur dedi insana.
Dengesini yitiren insanın, bulması için dengesini;
Salladı, silkeledi, üstünden attı bir anda.
Kasırgalar, tsunamiler yarattı dört bir yanda.
İnsanın sahte sınırlarını bozup bozguna uğrattı,
toprağın altına gömmüş olduğu kaynağı sevgiyi hatırlattı.
Ve insan yeniden kaynağı, sevgiyi hatırlayarak
bir kez daha başladı kurallar, sınırlar koymaya..
Günlerden bir gün:
Venüs Dünya'ya baktı, hayran hayran.
'Ne de muhteşem' dedi 'olduğu yerde, olduğu gibi'
Ve ekledi 'tıpkı benim gibi' ..
Sonra devam etti:
Farklıyız birbirimizden ama bir o kadar da aynıyız.
Bizi bir arada tutan aynı kaynağın içindeki farklarımız.
Bir fark olmasaydı aramızda, olur muydum sana hayran?
Venüs biliyordu:
Her şey an'da
ve her şey tam da olması gerektiği gibi aslında..
Dünya değişiyor an be an,
Venüs ise izliyor onu uzaktan.
Venüs'te yok düşman, yok yargı, yok kahraman!
Tek olan, olduğu gibi olan:
Yaşarken, izlerken, üretirken sevgiyi paylaşan..
https://www.facebook.com/venusmusicorg
