Doğarken ağlar insan,yani doğarken acı ile tanışıyoruz.Rockta acı yok ama arabeskte vardır.Rock bir isyanın temelini oluşturur.Beatles'tan başlayan bir isyan.Ancak Türkiye'de piyasa zorlamasıyla oluşturulan bir felsefe olduğu da açık.Yani içinde yaşadığımız vatanımızda nasıl ki arabesk rock'ın içine kaynadıysa-ki bunu sentez adıyla veriyorlar,bu kulaklarımızDoğarken ağlar insan,yani doğarken acı ile tanışıyoruz.Rockta acı yok ama arabeskte vardır.Rock bir isyanın temelini oluşturur.Beatles'tan başlayan bir isyan.Ancak Türkiye'de piyasa zorlamasıyla oluşturulan bir felsefe olduğu da açık.Yani içinde yaşadığımız vatanımızda nasıl ki arabesk rock'ın içine kaynadıysa-ki bunu sentez adıyla veriyorlar,bu kulaklarımız körelten detone vokallerden kurtulamıyoruz. Son 3-4 yıldır yerinde sayan Türk rock piyasası da zaten yavaş yavaş eski paralı prodüktör ve yapımcılardan, yeni kuşak yapımcılara geçiyor.Popüler kültürden uzaklaşamayan bu döngüde,festivaller birilerinin tekeline geçtikçe genç gruplar da tutunmak için,abilerini taklit etmeye başladılar.Duruşunu koruyamayan gruplar ise Beyoğlu piyasasına iniyor.Sözüm meclisten dışarı,"kurtlar şehre iniyor"..Kendi müziğini,anlatımını,duruşunu,istediğini veremeden başkalarının acılarını anlatan bir oluşumdan bahsediyorum.1970'lerde başlayan ve Anadolu rock ile zirveye ulaşan müzik kültürü zaten en sentez halini almış ve son bulmuştu.Rahmetli Cem babamızın da kendinden bizzat dinlediğim anlatılarda tutunacak bir dal aramak yerine, kendini dinlemeli ve yeni tohumlar ekmeliydik. Şimdi piyasa kendi döngüsünü oluşturdu ve büyükler bu döngüyü oluşturmak için "acı" yı en güçlü pompalarla içimize vermekte.Kendinize bir sorun; dinlediğimiz şeylerde acı oldukça daha çok hoşumuza gitmiyor mu?.Oysa acı seni mi anlatmakta?Sen umudunu yitirdin mi?Evet Kurt'ün de çekip gittiği dönem bir darbeydi.Ama popüler kültür o kadar çabuk hareket etti ki, kişisel kaygılar anlatıldı.Şudur budur.Yavuz da gittiğinde kimse umursamadı.Mojo yakınında olanlar dışında.Yine Beyoğlu kasabasında hareket sürüyordu.Tabii biz de bu vakalar pek sevilmez,kimse düşünmek istemezdi.Zaten öyle oldu.Kendi içimize bakmak daha kolaydı.Arzu edilen de buydu.Sen kendine bak,ondan sana ne? Türkçe rock sadece dil değişimi miydi?Ama öyle olmadı.Batan müzik endüstrisi de son anda bir hamle ile "kendi korsanını" yarattı.Ağlayan rock vokallerini dinlemeye başladık.Genç kızlarımız ,erkeklerimiz siyaha boyanarak hıçkırdılar.Oysa dışarıya baktığımızda Iron Maiden, Metallica devleri şortlarla sahneye çıktılar,saçları kestiler,müzik endüstrisinde Napster gibi devlere davalar açtılar.Bizi müziğimizle kabul edin dediler.Oysa biz o sırada tezgahlarda dolaşan kendi bastıkları korsan cd'le mücadele ettik.Bandrolsuz olarak sürümden kazanılan vergisiz kazançlar.Bir korsan düşünün aynı günde 300-400 bin cd basacak.Cd basım fabrikaları dışında mümkün olamazdı.O aralarda tanıdıklar albüm yaparken kasetlerin üstüne asetonla silinebilen yazılar yazıldı.Evet sen grup olarak kaset bastırdığında sana 10 bin sattı dediler.Oysa aynı bandrollerle basılmış kasetleri silerek 50 bini tokatlıyorlardı. Şimdi kendimize soralım ne yapacağız?Evet kendi akışında ilerleyen bir ırmak var.İçine atlamak elimizde, ya da bir kayık bulacaksın üzerinde gideceksin.Kendi çözümümüze adım adım nasıl yaklaşacağız?Biraz da olsa son 10 yıla değindim.Konu çok geniş,bir özet düşünün.16 yaşında iseniz 6 yaşınızda ne olduğu bilmelisiniz.14 bitti ve aniden rockçı oluyoruz.Nasıl yani?İsyan,kızgınlık neye ve kime karşı?Öfkeni kızarak tüküren bir gençlik yerine “acı” ile k.çının üstüne oturan ağlayan suratlarda görmek zor oluyor doğrusu.Nereye gidiyoruz?Ne dinliyoruz?Evet ne mutlu ki Türkçe rock dinliyoruz. körelten detone vokallerden kurtulamıyoruz. Son 3-4 yıldır yerinde sayan Türk rock piyasası da zaten yavaş yavaş eski paralı prodüktör ve yapımcılardan, yeni kuşak yapımcılara geçiyor.Popüler kültürden uzaklaşamayan bu döngüde,festivaller birilerinin tekeline geçtikçe genç gruplar da tutunmak için,abilerini taklit etmeye başladılar.Duruşunu koruyamayan gruplar ise Beyoğlu piyasasına iniyor.Sözüm meclisten dışarı,"kurtlar şehre iniyor"..Kendi müziğini,anlatımını,duruşunu,istediğini veremeden başkalarının acılarını anlatan bir oluşumdan bahsediyorum.1970'lerde başlayan ve Anadolu rock ile zirveye ulaşan müzik kültürü zaten en sentez halini almış ve son bulmuştu.Rahmetli Cem babamızın da kendinden bizzat dinlediğim anlatılarda tutunacak bir dal aramak yerine, kendini dinlemeli ve yeni tohumlar ekmeliydik. Şimdi piyasa kendi döngüsünü oluşturdu ve büyükler bu döngüyü oluşturmak için "acı" yı en güçlü pompalarla içimize vermekte.Kendinize bir sorun; dinlediğimiz şeylerde acı oldukça daha çok hoşumuza gitmiyor mu?.Oysa acı seni mi anlatmakta?Sen umudunu yitirdin mi?Evet Kurt'ün de çekip gittiği dönem bir darbeydi.Ama popüler kültür o kadar çabuk hareket etti ki, kişisel kaygılar anlatıldı.Şudur budur.Yavuz da gittiğinde kimse umursamadı.Mojo yakınında olanlar dışında.Yine Beyoğlu kasabasında hareket sürüyordu.Tabii biz de bu vakalar pek sevilmez,kimse düşünmek istemezdi.Zaten öyle oldu.Kendi içimize bakmak daha kolaydı.Arzu edilen de buydu.Sen kendine bak,ondan sana ne? Türkçe rock sadece dil değişimi miydi?Ama öyle olmadı.Batan müzik endüstrisi de son anda bir hamle ile "kendi korsanını" yarattı.Ağlayan rock vokallerini dinlemeye başladık.Genç kızlarımız ,erkeklerimiz siyaha boyanarak hıçkırdılar.Oysa dışarıya baktığımızda Iron Maiden, Metallica devleri şortlarla sahneye çıktılar,saçları kestiler,müzik endüstrisinde Napster gibi devlere davalar açtılar.Bizi müziğimizle kabul edin dediler.Oysa biz o sırada tezgahlarda dolaşan kendi bastıkları korsan cd'le mücadele ettik.Bandrolsuz olarak sürümden kazanılan vergisiz kazançlar.Bir korsan düşünün aynı günde 300-400 bin cd basacak.Cd basım fabrikaları dışında mümkün olamazdı.O aralarda tanıdıklar albüm yaparken kasetlerin üstüne asetonla silinebilen yazılar yazıldı.Evet sen grup olarak kaset bastırdığında sana 10 bin sattı dediler.Oysa aynı bandrollerle basılmış kasetleri silerek 50 bini tokatlıyorlardı. Şimdi kendimize soralım ne yapacağız?Evet kendi akışında ilerleyen bir ırmak var.İçine atlamak elimizde, ya da bir kayık bulacaksın üzerinde gideceksin.Kendi çözümümüze adım adım nasıl yaklaşacağız?Biraz da olsa son 10 yıla değindim.Konu çok geniş,bir özet düşünün.16 yaşında iseniz 6 yaşınızda ne olduğu bilmelisiniz.14 bitti ve aniden rockçı oluyoruz.Nasıl yani?İsyan,kızgınlık neye ve kime karşı?Öfkeni kızarak tüküren bir gençlik yerine “acı” ile k.çının üstüne oturan ağlayan suratlarda görmek zor oluyor doğrusu.Nereye gidiyoruz?Ne dinliyoruz?Evet ne mutlu ki Türkçe rock dinliyoruz.
