Kurtalan Ekspres 13 Mart Gecesi Anadolu Yakasının Rock Kalesi Shaft'ta!
Hiçbir şeyi umursamadılar. Üzerinde yaşadığımız şu köhne dünya ile en küçük bir "al-ver" hesapları olmadı onların. Onlar sadece ve sadece insanları sevdiler. Bu sevgiyi yasaklayan her türlü düzene, her çeşit insana da isyan ettiler. Yerin bin metre altında ekmek parası kazanmaya çalıştılar. Düşünün lütfen. Onca acı içindeyken, "Maden ocağının dibinde/
Hava yok ışık yok/Maden ocağının dibinde/Besin yok karın yok" diye şarkı bile yaptılar.
Onlar şimdi gökteler. Göğe çekildiler. O sonsuz muammada şarkılarını, türkülerini söylüyorlar. Orada, o simsiyah ve geniş kanatlı kapının ardındaki o uçsuz bucaksız ovada, Pir Sultan Abdal "Açılın Kapılar" diyor, Yavuz Çetin "Yaşamak İstemem" diye haykırıyor, Cem Karaca "Maden Ocağının Dibinde" diyor, Aşık Veysel "Uzun İnce Bir Yoldayım" diyor, Aşık Mahsuni bu geçici dünyaya bakıp, "Nem Kaldı" diye soruyor, Bahadır Akkuzu ile Barış Manço, "Sakız Hanım ile Mahur Bey"in acıklı öyküsünü anlatıyor, Neşet Ertaş "Neredesin Sen" diye Leyla'sını arıyor, Barış Manço "Eğri Eğri, Doğru Doğru" diyor ve Hopalı gencecik çocuk da çayını içip, "İşte Gidiyorum" diye bizlere el sallıyor. Haksızlıklara, adaletsizliklere, dayatmacılıklara karşı hep isyan halindeler. Çünkü onlar, göğe çekilen o güzel insanlar gibi güzel ve onurlular.
Göğe çekilen o büyük ustaların unutulmaz şarkılarını Kurtalan Ekspres sizler için kendi soundu ile yeniden yorumladı ustalara yürekten bir selam gönderdi. "Göğe Selam" dedi.
Göğe çekilenler sonuna kadar asiydiler bize eşlik etmek isterseniz biz buradayız…
Perde.
