Terliyorduk...Göğsümüzden çıkacaktı zamansız bekleyiş. Biz, sadece terliyorduk. Çevremizdeki sesler artık bir uğultuydu. Boş bakışlar altında soluyorduk havayı. Çocukluğumuzu hatırladık. Hani kapı kirişlerindeki Van Damme hareketlerimizi, sobanın üzerinde kokan mandalina kabuğunu. İlk aşkı, ilk terkedilmeyi...İlk defa aldatılmayı, ilk defa aldatmayı...Hepsi bir anda geldi gözümüzün önüne. Bize kimse gül bahçeleri vaad etmedi evet. Biz kendi dikenlerimizi yarattık içimizde.
Depressive Times'ı biz yarattık. Bilinmeyen şeyler çalınmayacak. Aslında hepsini bir sahnede görmek istediklerinizi Metehan Çakır size sahnede verecek. Kalabalık da değil. İki tane gitar ve ef-püf. Gürültülü değil ama kulakları inleten. Göz kamaştırıcı değil ama kör eden. Sıcak değil ama terleten. Soğuk değil ama titreten.
29 Ocak'ta Bronx Pi Sahnede... DJ set değil, Unplugged...
Gelin, birlikte dibe vuralım..
