Genellikle söz musikisi olarak bugüne kalan müzik dağarcımızın içinde bulunan, enstrümanlara yönelik formlar ve nadide eserler en büyük hazinemiz olmuştur. Nayi Osman Dede'nin Uşşak, Çargâh peşrevleri, Neyzen Said Dede'nin Şevkefza Saz semaisi, Neyzen Hüseyin Fahreddin Dede'nin Acemaşiran Peşrevi tarihe kalan ve gönlümüzde yer alan eserlerdir.
Müziğimizin eski dönemlerinde ve 1900'lerden günümüze kadar gelen döneminde çalgılarımız için eserler yapılmamış olsa da; tasviri eserlerin bestelendiği, eserlere isimler verildiği gözlenmekte ve bu eserlerin arasında da beste-nağme ve ritmik yapı açısından geleneksellik ve modernizm bakışıyla dikkat çekici olanlarına rastlanmaktadır. Ekrem Zeki Ün'ün "Yunus'un Mezarında", Sadeddin Arel'in "Bayram", Reşat Aysu'nun çeşitli makamlardaki saz eserleri, "Dede Süleyman Erguner"in Niyaz, Çınaraltı ve Gurbet adlı saz eserleri, Gavsi Baykara'nın Rüzgâr'ı bu anlamda önemli eserlerdir. Üstadlar bu eserleriyle, günümüz çalgı müziği anlayışına örnek olmuşlardır.
Süleyman Erguner'in Ney solistliğinde CRR SENFONİ ORKESTRASI; ana teması, müziğimizin tasviri saz eserleri, tasavvuf müziği konulu eserlerden oluşan geniş bir repertuvarı farklı bir yapıda icra edecek. İstanbul'daki Galata Mevlevihanesi'nde 1911'lerdeki törenler sırasında piyanonun da icra edilmesinden yüzyıl geçtikten sonra; neyin solistliğinde; piyano, diğer senfoni enstrümanlar ve vokallerin eşliğinde bu müzikler sunuluyor. Özellikle, eserlerin ritmik yapısını vurgulayacak anlayışıyla nağme ve ritmde farklı bir icra hedefleniyor.'
