Cumhuriyet'in değerini bilmek, bir arada dostça yaşayabilmenin, zorluklara birlikte göğüs gerebilmenin, özgürlüğü hissedebilmenin, yarınlara güvenle bakabilmenin değerini bilmek değil midir? Neden "Cumhuriyet" bana bir zamanlar elimizde tutuyorken, nasıl olduysa bir kenarıya koyup yerini unutmuş olduğumuz kutsal bir hediyeyi çağrıştırıyor? Ve neden "Cumhuriyeti ve onunla birlikte yer alan tüm insani değerleri ve normları sonsuza dek muhafaza edeceğiz!" gibisinden cümleler kurduğumda, zihnimin bir yerlerinde, kendimi telkin ediyormuş gibi hissediyorum? Neden bu ülkeyi tekrar ayağa kaldırmak için sarfedilen canları, emekleri, gösterilen fedakarlıkları düşündükçe içimi bir hüzün kaplıyor? Hayır, birşeyler yolunda gitmedi ve gitmiyor. Eğer gelecek nesiller bana "neden böyle oldu" diye sorarlarsa, onlara yalan söyleyemeyeceğim. Suçu kimseye de atmayacağım, kendi payıma düşen sorumluluğu üzerime alacağım. Çünkü kendime "bugüne kadar ne yaptın, nasıl bir çaba gösterdin, ne katkıda bulundun" diye dürüstçe sorduğumda, bir yanıt veremiyorum.
Hepimizin Cumhuriyet bayramı kutlu olsun.
