Hala bir yerlerde yaşıyorsun ve hala gitarının sessiz çığlıklarını duyuyoruz.. Yavuz Çetin'i anma gününde bize onu hatırlatmak yerine , Dream Theater'ı , Doors'u.. hatırlatanlar vardı.. Bu anma günlerinde amaç "Ben iyi gitar çalabiliyorum" felsefesinden farklı birşeyler olmalı.. ve Gür Akad... herkes Gür Akad'dan her zaman ki gibi bir gitar şov beklerken , o insanlara o gün orda Yavuz Çetin'i hatırlamak için , anmak için bir araya geldiğimizi anlatmaya çalıştı.. ve Yavuz Çetin'i anma gününde, Yavuz için , yeri dolamayacak bir gitar virtüözü için kendi eğlencelerinden 5 dakika bile ayrılamayan insanlara en güzel tepkiyi sahnede gitarını yere fırlatarak yaptı... Kendi gerçek değerlerimizin , emek vermiş yetenekli müzisyenlerimizin , ya yok olduklarında , ya da öldüklerinde kıymetini anlıyoruz.. ve ne yazık ki Bazı beyinlere, "ölüm" bile bu müzisyenlerin ne kadar kıymetli olduğunu anlatamıyor.. Yavuz Çetin , o asla son noktayı koymadı hayata...
