![]()
Türkçeyi Tüketenler
bu topikin altına bu makaleyi koymak istedim yazan iyi yazmış
Türkçeyi tüketenler kimlerdir diye yaptığımız küçük araştırmanın sonuçları belli oldu. İşte içimizdeki tipler ve özellikleri.
Dilbozlar : En az bir yabancı dil bilirler. Zaten tek önemli özellikleri yabancı dil bilmeleridir. Her yabancı dil bilen dilboz olamaz, bu iş için özel bir yetenek de gerekmektedir. Dil öğrenmek adına kendi ülkelerinde beğenmedikleri bazı meslekleri el memleketlerinde kutsal görev kabul ederler. Kişiliklerine uygun olmasa da hamurger satıcısı, çocuk bakıcısı ya da süpermarket görevlisi olmuşlardır. Konuşma sırasında Türkçeye kattıkları yabancı kelime sayısı vucutlarındaki kan basıncıyla doğru orantılıdır. Yabancı kelimeleri kısaltarak konuşmaktan hoşlanırlar. Türkçeye MT, CV, PC gibi kısaltmaları getirip yaygınlaştırılmasında önemli katkıları olmuşlardır.
Yalancı Dilbozlar : İsmini yalancı dolmadan almaktadır. Yalancı dolmada kıyma yoktur. Yalancı dilbozda da yabancı dil yoktur fakat onlar bildikleri bir kaç kelime sayesinde var gibi gözükmeye çalışırlar. Hep gerçek bir dilboz olmaya özenirler. Fazla sıkıya gelemedikleri için çok istedikleri halde dil öğrenmeyi bir türlü başaramazlar. Felsefi konularda ve bilimsel konularda konuşurken katmaya çalıştıkları yabancı kelimeleri yanlış kullandıkları için düştükleri komik durumlarla kendilerini belli ederler. Gerçek dilbozlardan kolaylıkla ayırt edilebilirler.
Ottomanlar : Genelikle şirket ya da ticarethane sahibidirler. Çok zengin olanları yabancı dil bilirler. Yabancı dildeki konuşmalarına yöresel şivelerini de katarlar (Türkçeyi şivesiz konuşsalar dahi). Firmalarına Ottoman, Anatolia, Pasha vs gibi adlar vererek sentezci kişiliklerini göstermeyi severler. Firmanın telesekreterinde yabancı şarkı dinletilmesini mecbur tutarlar. Hatta bunu şirketin itibarı olarak görürler, işyerindeki genel oturma ve toplantı yerlerinde Türkçe şarkı yayını kesinlikle yasaktır. "Came baby came baby came to me" türünden basit şarkıları kaliteli olanlarından ayırt edemezler.
Anlam ve önemciler: Resmi bayramlarda ve özel günlerde Türkçenin nasıl iyi bir dil olduğundan, sahip çıkılması gerektiğinden bahseden politikacı ve idarecilerden oluşur. Gerçekte bu konuda sarfettikleri kendi sözlerini dahi önemsemezler. Türkçe hakkında güzel söz söylemek dışında fiili olarak yapılması gereken herhangi bir şey yapmazlar.
Anlaşılmazlar: Anlaşılmamaktan yakınan fakat bundan gizli bir haz duyan kitap kurtlarından ve yazarlardan oluşur. Anlaşılmamak için hafızalarını bilinmeyen kelimelerle doldurma çabası içindedirler. Son 15-20 yıl içerisinde Türkçemize nostalji, pesimist, konsept gibi kelimeleri kazandıran yüce kişiler bunlardır.
Göz boyayıcılar: Sattığı mal ile birlikte Türkçeyi de satanlardır. Müterisine önemli bir şey satıyormuş hissini uyandırmak için önce mal ile ilgili bir kaç yabancı kelime ezberler. Satış yöntemleri saf müşterilerde çok ise yaramaktadır. Müşteri, cahilliği ortaya çıkmasın diye "bu da ne demek?" diye sormadığı gibi o mal hakkında "anlamadım ama iyi bir şey galiba" şeklinde düşünmekten kendini alamaz.
Kum tanecikleri: Dayatmalara fazla direnemeyen, günlük yaşayan, kısa vadeli hesaplar yapan tiplerdir. Kendilerini çölde bir kum tanesi olarak görürler. Kendilerini nasıl görüyorlarsa öyle yaşarlar. Toplum için faydalı olmak kaygıları yoktur. Önemli olmayı meşhur olmak sanırlar. Her meşhur olanı da önemli sanırlar. Toplumsal olaylara ve Türkçeye duyarlı yaklaşmazlar bu iş bize mi kaldı diye düşünürler. Konuştuğu kelimeleri özenle seçmezler. Eğitim seviyeleri yüksek olsa da okuma seviyesi düşüktürler. En ayırd edici özellikleri bazı kelimeleri takıntı derecesinde çok kullanmalarıdır. Paraya önem verirler çok kazanırlar çok harcarlar, göz boyayıcıların en sevdiği tipler arasında yer alırlar.
