Aşk öyle bir bok ki;
Kalbinde derin yaralar açar
Seni öldürür,
Gebertir,
Delirtir,
Diriltir,
Sevindirir,
Zevklendirir,
Gezdirir,
Uçurur,
Öldürür,
Ve hele
Aşk açılamadığında yakın olsan da
Ona uzak olmandır..!
Ve söyliyemiyorsan kendisine;
Seni bu aşk bitirir
Sayıklamaya başlarsın kendi kendine
Bilemezsin ne yapacağını
Sayıklarsın sadece Aslının şarkısını :
<<görmesen de duymasan da yaşarım bu aşkı sessizce>>
aşk öyle bir boktur ki
beyninde derin düşünceler açar
nasıl etsem söylesem diye
açılamadığın zaman
sevdiğin kişiye
Açılmak istediğinde
Ya olmazsa derse fikri
Kavurur beyninin hücrelerini
Her telefon çaldığında
Acaba o mu? Dersin kendince
Ve akşam yatarken
Tekrar düşünürsün onu
Ve
Bu işin olamayacağını anlarsan
Kedinin ulaşamadığı ciğere mundar demesi gibi
Başlarsın Candan Erçetinin şarkısını söylemeye
Gecenin sessizliğinde
<Her güzel şey gibi bitmeyecek mi?>>
Uyandığında ilk aklına o gelir
Off der evden hemen çıkmak istersin
Kaldırımların üstüne atmak kendini
Sigaranı yakman için
Onu düşünürken.
İş yerine vardığın da
Dukana adetlerine uygun bir şekilde değil de
Sadece selam verir geçersin
Tezgahının başına
Ve
Bütün işler büyür gözünde
Onun yokluğun da
Bir an için hayattan ayrılmak istersin
Ve bilgisayarının başında
Bu sözleri yazarken bir off çekersin
Sigaranı yakıp yazdıklarına baktığında
Bir kere daha anlarsın
Onu ne kadar çok sevdiğini
Dersin dersin dersin
Ve bu demelerine
Virgüller yetmez
Aklından geçen makalelere
Onun için yazdığın şiirlere
Mürekkepler yetmez
Tüm bunların geçici olduğunu da
Bilmen üzer seni
İşte
Aşk bu yüzden boktur!
Önce bağırsaklarında dolaşır
Zamanı gelince çıkar gider kendisi
Tüm bunları bilmeme rağmen
SANA AŞIK OLDUM ..
