Sene 1992.. çok aşığım.. ne yapacağımı bilemiyorum.. elim ayağım birbirine karışmış.. daha da çok küçük sayılırım.. işte o anda imdadıma yetişiyor: love is blindness.. aşık olmayı öğreniyorum.. etrafıma geceyi sarsa keşke diyorum, daha da kör olsam, yok olsam, derinlere gitsem.. dali'yi gördüğümü zannetsem bir süpermarkette..
Sene 1996.. yine aşığım.. daha temkinliyim.. "the first time" ninni gibi sakinleştiriyor ilklerin fırtınalarını.. o zamanlar 7 eleven'lar hala açık İstanbul'da.. stay -faraway, so close- diyorum her gördüğümde onları, korkuyorum uzaklıklardan çok yakınlıklardan
bazı günler diğerlerinden daha iyi oluyor -some days are better than others-, rahatlıyorum.. inişler çıkışlar, yörüngede dönüp duruyorum.. mor ötesiyim daha o zamanlar.. -light my way-
Sene 2001.. aşk mı? emin değilim.. tutku mu? zannetmem.. alışkanlıklar diyelim.. "all that you cant leave behind".. bazı şeyleri bırakamıyorum.. elimde yine şarkılar, notalar, sözler.. gökyüzündeki uçurtmaları izliyorum -kite-, kendimi anlara sıkıştırmadan akışa bırakıyorum.. evet bal rengidir gözlerim benim -wild honey-.. dünyaya bakıyorum onlarla.. dünyanın sonunu bekliyorum.. -until the end of the world-
Sene 2004.. bir kadın ve bir erkek.. bir adım daha yakınlaşıp kendi başlarına kalmamaya karar veriyorlar.. -sometimes you can't make it on your own-
Sene 2009.. oğluma müzik cdsi bakarken gözüme ilişiyor "u2 for babies".. ve 1 yaşındaki güzelim with or without you'da gülümsüyor bana..
