23 Nisan 2004'de İstanbul Film Festivali kapsamında Atlas sinemasında 19:00 seansında izleme fırsatı bulduğum Bukowski'min "Sıradan Delilik Öyküleri" seremonisinden sonra 21:00 gibi Taksim'den Kadiköy'e Vega konserine yetişmek üzere yola çıktım.
Sözleştiğim arkadaşlarımla Kadiköy'de buluştuk ve 22:00 civarı konserin yapılacağı Equinox'a geldik. GaRaJ.Org'un davetlisi olduğumuzu söyledik ve içeriye geçip barın köşesine ve sahnenin tam karşısına çöreklendik. 22:30 - 23:00 gibi çıkacaklarını umduğumuz leziz grup Vega 24.00'e doğru sahne aldı. Deniz her zamanki gibi şıktı. Barın oradan izlemem mümkün olmadığından ve konseri en önden izlemeyi her zaman tercih ettiğimden fotoğraf çekme bahanesi ile -fotoğraflarda da gördüğünüz üzere- Deniz'ciğimin tam karşına geçtim.
"Bu Sabahların Bir Anlamı Olmalı", "Bihaber", "Zat-ı Ali", "Oyun", "Tamam Sustum", "İz Bırakanlar Unutulmaz", "Anlatma", "Evet Ne Var" gibi nadide şarkılarından başka üç güzel sürpriz yaptılar, White Stripes'ın "I Just Don't Know What To Do With Myself"ini çaldıklarında konserdeki herkes eşlik etti. Jack White'tan sonra kadın vokal pek güzel oldu kanımca. The Vines'ın "Get Free"sini bile dinledik yahu ;) Arkama baktığım zaman milletin çoştuğunu ve tüm Vega şarkılarını ezbere söylediğini gördüm. Bir ara Deniz'e "Ruhunuza sağlık!" dedim, gerçekten bunu hak etmişlerdi. Bizim jenerasyonun müzik gruplarındaki ve elbetteki seyircilerindeki samimiyet yeni jenerasyonda yok pek. O yüzden Keşmeşeker konserinde hissettiğim o ruhu, Vega'da da yakaladım.