Ufak bir kaç gözlemim var. Bassçı ve gitaristin arkada 4 gitarı vardı. Anladığım kadarı ile 2 gitar yedek biri main diğeri ise "Church Of Noise" gibi şarkılar için drop d (üst tel re) akortlu idi.
2 Enteresan olay oldu. Biri Andy amcanın George Bush hakkında güzel düşüncelerini bizimle paylaşması ve 4e kadar saydırıp yürekten ona katıldığımızı ispatlamamız idi. Diğeri ise bize enteresan sonlu bir İrlanda halk şarkısı söylemesi idi. Ayrıca kendisi İrlanda'lı olduğunu ve onun da ingilizcesinin kotu olduğunu söyledi. Bir arada bassçı askıdan tutup güzelim bası kafasının üstünde bir güzel döndürdü. Benim içim gitti tabi... Neyse ki bir kaza olmadı. Bir iki salak arkadaşın sahneye güzelim tekel biralarını atması hariç tabi ki... Allahtan onlar da karavana gitti...
Şöyle birkaç etkilendiğim nokta var. Sound oldukça yüksek olmasına rağmen ve ben sahneye yakın olmama rağmen hiç rahatsız olmadım ve her notayı inanın iliklerime kadar hissettim. Hatta "Die Laughing"de keyiften ağlıyordum nerdeyse. Enerjilerini direk bize yansıttılar ve depoyu doldurdum ben kendi adıma inanın... Therapy? yaşayan bir efsane imiş gerçekten.
Sonra bir bis yapıp Knife çalıp konseri sonlandırdılar. Gerçekten memnun olduklarını belirttiler. Andy amca elini kalbine koyup "Love And Respect" dedi. Yeni dönem trip mutsuz gruplar gibi popolarını çevirip gitmediler (yani ufak bir gönderme). Ne varsa eskilerde var dedim tekrar. Size tavsiyem eğer tekrar gelirlerse kaçırmayın derim. Umarım tekrar gelirler..