Laid (1993), Seven (1992), Gold Mother (1990), One Man Clapping (1989), Strip-Mine (1988), Stutter (1986) diye incelerken James'in sanki 21 senelik bir geçmişi var gibi görünüyor. Ancak asıl kuruluş tarihleri 1982. Bateride Gavan Whelan, bas gitarda Jim Glennie, gitarda Paul Gilbertson var. O sıralarda drama okuyan Tim Booth'a da diyorlar ki gel sen bizim vokalimiz ol. Tim Booth da olur diyor ve ileride dünya üzerindeki en güzel grup olacak James'in temelleri atılmış oluyor. Daha sonra Happy Mondays'in ve David Bowie'nin de ön grubu olacak olan James ilk olarak The Smiths ile turnelere çıkıyor, Morrissey'den tam destek alarak başlıyorlar. Morrissey'in geçen seneki İstanbul konserine gelmiş olanlar hatırlayacaktır, Mor Ve Ötesi sahneden indikten sonra, Moz sahneye çıkmadan hemen önce ilk çalan şarkı James'in Born Of Frustration şarkısıydı. Moz daha sahneye çıkmadan beni mest etmişti.
İlk albümlerinde folk havaları ihtiva eden James'in indie listelerinde üst sıralarda yer alması One One Clapping albümleri ile oldu. Daha sonra altın değerindeki isimlerle tanıştılar. Zaten 1985'te Larry Gott gruba dahil olmuştu, bunu üstüne 1990'da bateriye David Baynton-Powell, kemana Saul Davies, trompete Andy Diagram, klavyeye de Mark Hunter geçince artık James'i kimse zaptedemeyecekti. Bu önüne geçilmezliği Goldmother albümü ile de desteklediler. "How Was It For You", "Come Home" ve "Lose Control" gibi muhteşem hit'ler çıkardılar. Bilen bilir, "Government Walls' ve "God Only Knows' da bu albümdedir. Bu arada bir de "Sit Down' yeniden kaydedilerek piyasaya sürülmüştür ve artık James'in bir marşı vardır. Marşımızın 30 Haziran 2007 İstanbul Radar Live versiyonunu bu linkten izleyebilirsiniz.
James için dönüm noktalarından biri de 1993'te muhteşem müzik adamı Brian Eno ile olan birlikteliklerinden ortaya çıkan Laid albümüdür. Albümlerin arka planlarıyla da ilgilenenler Brian Eno ismini görünce zaten hemen gülümsemeye başladılar, eminim. Hazır Brian Eno'yu bulmuşken bir de Wah Wah (1994) albümünü kaydettiler. Bu albüm hali hazırda var olan James şarkılarının deneysel hallerini içeriyordu.
Tim Booth'un bir hayali vardı. Julee Cruise ile birlikte Floating Into The Night albümünü kaydeden, aynı zamanda Twin Peaks'in soundtrack'inin de sahibi olan Angelo Badalementi ile çalışmak istiyordu. "O'na göre bu albüm duygusal, ruhani ve tehlikeli idi. Tim Booth tamamen farklı bir şeyler yapmak istiyordu. Hatta bunu bir televizyon programında da dile getirmişti. Ancak bu James'in dağılacağı anlamına gelmiyordu.
Uzun süre Tim Booth ve Angelo Badalamenti bir araya gelemediler. Tim Booth'un ısrarları sonuç verdi ve o muhteşem karışım ortaya çıktı; Tim Booth, Angelo Badalamenti, Bernard Butler, Brian Eno ve Nigel Godrich (en çok hangi isme gülümsediğinizi seçebildiniz mi?) 1996 yılında Booth & The Bad Angel albümünü yayınladılar. Tim Booth ve Angelo Badalamenti düet bile yaptılar bu albümde.