Kafada bir ses veya müzikle ilgili bir şey, bir yaşam biçimi, ya da yaşanmışlık yoksa ton da oluşmuyor. Güzel ses izafi bir kavram; belki herkese göre değişiyor olabilir. Ama gitaristlerin ya da müzik aleti çalanların hep peşinden koştukları bir durum. Hiçbir zaman ulaşılamayan ama sanki yaklaşılıyormuş gibi bir hisle böyle geçen bir durum. Hep mevcut.
Güzel ses çıkarmak tabi aleti sevmekle ilgili. Aletin yapısıyla ilgili.
İnsanın kendi şahsiyeti gibi şeyler var ya
ya da yaşadıkları dedik. Hayata bakış açısı, duyarlılığı
Ne bileyim ben; ailesi, yediği, içtiği, kokladığı hava, arkadaşları, çevresi, her şeyi etkiliyordur aslında.
Onun dışında da standart şeyler var. Enstrüman doğru seçilir. İnsanın vücudu ona uygundur, değildir. O enstrümana yatkındır, ya da değildir. Fiziki bir noksanlık yoksa bir takım sesler daha iyi çıkabilir. Çalışmayla doğru orantılı, sevmeyle doğru orantılı.
Enstrümanın seçimi iyi olmalı. Seçilmiş enstrümanın da ölçülendirilmesi iyi, iyi malzemeden yapılmış olması, kullanılan ekipmanın optimal olması lazım. Bütün her şey. Özellikle elektrik müzik gibi teknolojiyle bağlı müzikte bir sürü şey rol oynar. Kullandığın kablodan, telinden, burgusundan bilmem nesine kadar hepsi
amfinin hoparlörü, durduğun yer, çaldığın mekan etkili hep.
Müzikteki teknik ve hissi taraf hakkındaki düşüncelerin nelerdir?
İnsanın hissettikleriyle tekniği örtüşmeyebilir. İnsanlar hissettiklerini ifade etme isteğiyle bir enstrümana müracaat ettiklerinde teknikleri yeterli olmayabiliyor.
Teknik gerekli olmayabiliyor mu?
Olmayabiliyor. Öyle müzikler var ki bazen sadece doğru zamanda doğru sesi, bir tek ses bile olsa, çıkarabilme ile istenen anlatım gerçekleşebiliyor. Ama yüksek tekniklerle de bazı anlatımlar mümkün. Müzik olayının içerisinde hepsi mevcut. Müziğe hizmet eden teknikler var. Veya sessizlikler, durgunluklar var. Müzik, ses ile sessizlik kombinasyonudur zaten. Daha doğrusu bunların tartımı. Ve senin o ses ve sessizlikler olgusunu nasıl ifade ettiğin, müziği ortaya çıkaran şeydir. Eğer standart bir icracıysan, profesyonel bir müzisyensen, büyük orkestra eserleri çalıyorsan veya hangi müzik dalındaysan, ona göre gereken eğitimlerden geçip geldiysen belli bir tekniğe, o çalışmanın içerisinde o beceriye ulaşıyorsun. O beceri ölçüsünde de kemancıysan, konçertistsen veya piyanistsen o teknikleri becermek durumunda kalıyorsun. O olmadığı zaman hayatın çok mutlu geçmiyor. Veya hayatının büyük bir kısmı mutsuzlukla o tekniğe ulaşmakla geçiyor. Sonra 2 gün onu çalıp bitiyor. Sonra da o tekniği unutmakla. (gülüyor)
Geri kalan zaman, çalamadığını ya da yapamadığını anlamakla geçiyor.
Bir enstrümanı öğrenme yolunda bazı aşamalar ve yöntemler var. Bu konuda bize bilgi verir misin?
Evet, o çok önemli. En önemlisi çocuk müzik eğitimi. Ana karnından, hatta aileden başlamak durumunda. Müzik her ne kadar ilim dalıysa da onun bir de anlaşılmayan, hediye olan kısmı var. O hediyenin kıymetini bilmek lazım. Onun için de aileden başlıyor, ailedeki yaklaşım şekli, eğitim düzeyi, şartlar
Hediye kısmını tariflemek çok zor. Biz öbür taraftan varlıklı geliyoruz bu tarafa sanki. Varyetli geliyor bize bütün insanlar. Sonra onlar köreliyor, veya unutuluyor, ya da bastırılıyor. O yüzden eğitimler, özellikle başlangıçta aile, aile ortamı, yakın çevre derken anaokulları, hani eğitimimizin ilk başladığı zamanki şartların optimal olması çok önemli. Bir müzisyenin standart eğitimlerden geçerek belli becerilere ulaşması disiplin isteyen bir şey. Erken başlandığında ve doğru yöntemlerle başlatıldığında bu disiplin kişi için zaman kaybını önlüyor ve daha iyi seviyelere ulaşmasını sağlıyor.