Kurtalan Ekspres bu Cuma yeniden Shaft sahnesinde...
`Siz şimdilerdeki bu maden ocağı karanlığına, giderek artan çirkinliklere ve iyice yozlaşan insan hoyratlığına aldırmayın. Bu dünyada güzel insanlar da yaşadı. Dünyamızdan insan gibi insanlar da geçti. Onlar, bu geçici dünyanın hiçbir nimetine gönül düşürmediler. Tüm insanları sevdiler. Dostluk ve insan sevgisinden başka bir şey istemediler. Kimisi, "İster isem dünya malın vermişler/Sensiz dünya malın neylerim dostum" dedi. Kimisi, bin bir derde düşmesine rağmen, gıkını bile çıkarmadı, sadece "Ağlar Veysel çıkmaz sesi/Gine coştu gam deryası" diye ağıt yakmakla yetindi ve kimseye küsmedi. Ötekisi, bu dünyanın geçersizliğine öylesine inandı ki, kendisini bile görmezden geldi ve "hak bana bir ömür vermiş boşu boşuna/vücuduma bir can girmiş boşu boşuna" demekten çekinmedi.
Bu güzel insanlardan bir diğeri, dünya malına yan gözle bile bakmadı ve hep sevdiğini aradı. "Neredesin Sen" diye sorup durdu. Bulamadı. Nedir, o da kimseye küsmedi ve hatayı, suçu kendinde sorguladı. Sonunda da "Kendim Ettim, Kendim Buldum" diyerek bu yalan dünya ile olan hesabını kesti.
Bayanlar ve Baylar. Sizlere bu güzel insanları, insan gibi insanları anlatıyorum. Şimdi sözünü edeceğim güzel insan, "Yavuz" ve "Çetin" bir adamdı. O da dünya nimetlerine boş vermiş ve kendini tümüyle müziğe adamıştı. Şarkı sözleri yazdı. Gitar çaldı. Bunları harikulade bir beceriyle yaptı. Nedir, bu çirkin dünya gitgide gözüne batıyordu onun. Dayanamadı. Uzun bir süre "Yaşamak İstemem" diye düşündü. Sonunda, "Her Şey Biter" dedi ve gidiverdi.
Bir diğeri bu güzel insanların, Artvin'in Hopa'sına bağlı Pançol'de doğmuş gencecik bir çocuktu. Uzundu. İnceydi. Bir buğday başağı kadar kırılgandı. Severdi insanları ve insanlar da onu severdi. Bir gün bir çay içti. Severdi çayı ama memleketinin gerçek çayını severdi, nükleer sızıntılarla zehirlenmiş kötü çayları değil. Bir gün bir çay içti. Sonra, "Hayde Gidelim Hayde" dedi, sonra da "İşte Gidiyorum" diye bir çığlık attı ve bizleri onsuz bıraktı.`
