Ölüm!
Söylenmesi ne kadar kolaysın
Yazılması, haykırılması oyun gibisin
Yalandan hissedildiğinde yok gibisin
Ama gerçek olma, daha fazla sokulma koynuma
Canımı yakıyorsun!!!
Ölüm!
Sen acısın, bir avuç topraksın
Ardından ağıtlar yaktırır, iç parçalarsın
Pişmanlıklar duydurtur, keşkeler dedirtirsin
Acımasız bir karanlıksın, sessizliksin
Habersiz gelir, hiç durmaksızın gidersin
Canımı, yüreğimi parçaladın, acıttın
Ne olurdu biraz geç gelseydin
Ne olurdu kendini alıştırsaydın
Ey ölüm! Zalimsin
Hiç habersiz geldin, şaka sandım ama değildin
Yüreğimi parçaladın, keşke koparsaydın
Ey ölüm! Hainsin
Kara topraksın, karanlıksın, sessizliksin
Sevdiklerimi alıp gidensin!!!