ilk başta şu: bu festival denen size göre anlamsız şeyler neden bu kadar sizi ilgilendiriyor. isterseniz konuşmazsınız. böyle bir lükse sahipsiniz. emin olun hiçbir organizatör tutup sizin sözlerinize kulak asmayacaktır.
ikinciside şu haremde alaturka dinleme muhabbeti. sanırım padişahlarımızı rock dinlerken hayal edemeyeceğim.:=) ama anlayamıyorum. alaturkayı sevenler hala vardır. bu türklüğe has bir olgudur. diyorsun ki tut klasik müzik dinle. e peki bize ait olan ne kaldı? tür arayışı içinde olmak ne kadar iyi olabilir di ki?
diğer bir yandan şu rock yapanlardan özenti olmayan bir grup veya müzisyen söyler misin bana? herneyse söyleme! çünkü hiç objektif olmayacaksın.
nazım hikmet/yılmaz güney/yaşar kemal ve niceleri içinde söyleyecek lafım var!
tüm bu adamlar neden köreltilmeye çalışıldı bir düşünmek ister misin arkadaşım?
sanat politika ve devlet eleştirisi demek değildir. böyle bir zihniyeti göden insan nasıl sanat yaptığını düşünebilir. sanırım siz ne stanley kubrick ten habersizsiniz ne de bir ron howard ne de bir björkten.
tüm bu saydığım isimlerin hiçbiri politikayı, bulunduğu ortamı, devletini eleştirme yoluna gitmemiştir. nedeni de kısaca şu: sen bir insanı sürekli eleştirir sürekli salaksın dersen daha beter olur. onlar bunu yapmadı....
bizimkilerse varsa yoksa politika dediler...insanlıkla ilgilenmediler, psikolojiyi bıraktılar, felsefe zaten gazali ve mevlana da kalmış. e şimdi bunlar sanat mı yaptı oluyor...anlamıyorum!düşünsel olan ne kaldı. evde ki kardeşim ahmet dünya hakkında namık kemalden ne öğrenecek! devletimizi mi? peki ne kadar faydalı olacak?
bir sanatcı ilk önce evrensel olmalı. evrensel olduğu vakit söz sahibi olmuş olur saygı duyulur. ancak o vakit eleştirileri kısıtlanamaz ve doğruluğu araştırılıp uygulanmaya alıp.
düşün! köşe başından müzik hakkında hiç bilgisi olmayan adam "mozart da kim! şimdi bu müzik mi?" dese sana ne kadar eleştirel ve saygı duyulur gelir.
fark burada. neyse fazla yazdım galiba. ama tartışmak isterim.
