mantık ve duygular.. bunların limitleri nedir? kesin çizgilerle ayrılmış mıdır? bunları belirleyen parametreler nelerdir? hangi şartlarda bu parametrelerde değişiklikler meydana gelir? bu değişiklikler bir birikimin etkisiyle mi oluşur yoksa anlık mıdır? karar mekanizmaları bu değişikliklerden ne derece etkilenir? insanın mizacını belirleyen şey bu parametrelerin değişim oranları/sebepleri midir? olaylara analitik bir görüşle bakmak insanı ne derece sonuçlara götürür? herhangi bir tartışmanın analitik olması onun evrensel boyutlara taşınmasına ve objektif olmasına katkı sağlar mı? kısıtlı beyaz kıvrımlı hücreler sıcak kanlı karakterler içinde hayat bulunca, daha az kısıtlılar ya da en azından kısıtsızlığı amaçlamışlar, daha büyük bir sebestiyi ve paylaşımı öngörmüşler, bu durum karşısında köşelerine çekilip rencide olmazlar mı / geri püskürmezler mi? otokontrol sadece bir ütopya mı? mahmuzlar nereye kadar sivrilmeli? mantığı yok edip duyguları açığa çıkaran etkenlerin kısıtlanması sağlıklı bir yaklaşım mıdır? düzgün bir şeyler yapmak istemeye rağmen beklenen sonuca bir türlü ulaşamamanın verdiği hayal kırıklığını bastırmanın sınırları nedir? bir şeye başlayıp onun yanlış bir adım olduğunu ve kesinlikle ilerleme olmayacağını ve amacına varmayacağını gördükten sonra o şeyden kurtulmanın ve onu tekrarlamamak için önlemler almanın imkansızlığını yaşamanın, sonuçta bunun yarattığı yıkımın farkında olmak ne kadar geçerli bir sebep? son olarak aşk her şeyi affeder mi? ha bu arada sakın bunlara cevap vermeye kalkmayın, ben kendi çapımda takılıyorum sadece bu gece.
Özet geçiyorum:
"
İster duygularla hareket et, ister mantıkla, ikisi için de cırcır'ın bir daha açılması mümkün değildir. Çünkü bu daha baştan bir hataydı. Üzgünüz."
:)
____________________________________________________________________
Ktulu'nun şu anda dinlediği parça:
Joe Satriani - Sleep Walk
