akşam ölülerimizi ve yaralılarımızı toplamak için ateşkes olmuştu. bir türk askeri fransız bir askeri kucağına almış gömleğinden yırtdığı bezlerle ve yerden aldığı toprakla kanı durdurmaya yarasını kapatmaya çalışıyordu. ona sordum
_ neden az önce öldürmeye çalıştığın adamı şimdi yaşatmaya çalışıyorsun ?
_ bu adam bana anlamadığım şeyler söyleyip ihtiyar bir kadın resmi gösterdi. ama anladığım kadarı ile annesi. benim arkamda kimsem yok.. bari o sevdiklerine geri dönsün.
aldığım cevap ile ağlamaya başlamıştımki subayım türk askerinin göğsünü açtı. onun göğsünde ise fransız askerinkinden daha derin ve büyük bir süngü yarası vardı. o yaraya sadece bir tutam ot tıkmış geçiştirmişti. biraz zaman sonra ikiside ölmüştü.
